5x herfstchansons om van te houden
Er zijn genoeg redenen om van de herfst te houden. Natuurlijk is het afzien als je merkt dat het ’s ochtends nog donker is zodra de wekker gaat of wanneer je na school of werk door de regen en tegenwind naar huis fietst, maar de herfst draagt ook veel positiviteit met zich mee. We weten nu zelf ook nog even niet wat, maar deze vijf artiesten wisten het wél. Vijf herfstchansons om van te houden!
1. Eli et Papillon – Automne
Deze single van het ultahipsterduo Eli et Papillon kwam in maart jongstleden uit. Nu niet bepaald hét moment om een herfstnummer te releasen, de lente hing immers al in de lucht. Automne heeft echter twee kanten: een luchtige, vrolijke en zomerse én (luister maar naar de tekst) een neerslachtige. Het is namelijk niet alleen het eind van de zomer, maar ook van de liefde…
2. Francis Cabrel – Octobre
Vertel het ze, Francis, hoe mooi oktober is. Een stukje poëtische schoonheid uit 1994 naar de mensen toe…
3. Yves Montand – Les feuilles mortes
Goed, we wilden je trakteren op even een héél andere versie van Les feuilles mortes. Een die je misschien nog nooit gehoord had. Of in ieder geval een die je mond deed openvallen. Waarvan je zou zeggen: ‘dit is werkelijk iets heeeeeel anders dan die miljoenmiljard andere versies. We moeten echter concluderen dat niemand het nummer ooit zo mooi zong als Yves Montand. Vandaar dus maar weer Montand. Het is zeker geen straf. Wat een bitterschone pracht, niet in de laatste plaats om de schitterende tekst van Jacques Prévert.
https://www.youtube.com/watch?v=Xo1C6E7jbPw%20
4. Tété – A la faveur de l’Automne
Ook zo’n lekker wegluisternummer dat lang niet zo heppiedepeppie is als de melodie zou doen vermoeden, is Tété’s À la faveur de l’Automne, de gelijknamige single van zijn plaat uit 2003. Tété kijkt mismoedig uit het raam, hoopt dat zijn liefde hem terugbelt en dompelt zich ondertussen onder in de melancholie die de herfst met zich meebrengt.
5. Léo Ferré – Chanson d’automne
Wie Prévert zegt, moet ook Verlaine zeggen. Bekijk en beluister, al is het maar om de meesterlijke mimiek van Ferré, die het gedicht van Verlaine over ouder worden als geen ander een stem weet te geven. Serieus, heb je ooit iemand zó overtuigend luchtviool zien spelen?
I love it ! Ik Was inderdaad Léo ferré vergeten en Francis Cabrel ook !
Bravo pour le blog. C est une réussite !!!