5x de grootste chansons d’amour allertijden – Valentijnsdag
Het is Valentijnsdag en dat mogen we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Daarom presenteren wij vandaag: vijf liedjes die absoluut tot de top van de beste chansons d’amour allertijden (zouden moeten) behoren. Waarom vijf? Omdat we ook makkelijk een lijst van driehonderd stuks hadden kunnen maken. Maar dat zou te lang duren. Dus houden we het behapbaar. Allez-y!
Door Tess van der Zwet
1. Edith Piaf – Hymne à l’amour
Zeker in Engelstalige films die zich in Parijs afspelen kun je er niet omheen: ‘La Vie En Rose‘ is de absolute Piaf-favoriet in de categorie liefdeschanson. Is dat wel terecht? Wel als je behoefte hebt aan het ‘rozengeur en maneschijn’- gevoel. Zoek je het echter dieper, dan kom je uit bij ‘Hymne à l’amour’, een hartverscheurend lied dat voor Piaf altijd in verbinding heeft moeten staan met haar grote liefde, de wereldkampioen boxen Marcel Cerdan. Ze zong het nog voor hem op 14 september 1949, in een cabaret in New York, voordat hij anderhalve maand later de dood vond bij een vliegtuigongeluk. Het was in mei 1950 toen Edith het nummer opnam. Je hoeft geen goede oren of emotioneel extreem gevoelig te zijn om te horen hoe ontzettend veel liefde erin schuilgaat. Luister vooral ook deze Engelstalige versie van Jeff Buckley.
2. Charles Aznavour – Toi et moi
‘She’ kennen we ondertussen wel, zeker nadat het de aftitelingstrack werd van de film Notting Hill (hoewel wel gezongen door Elvis Costello). Toegegeven: het is een prachtig lied dat in elke taal (Frans, Engels, Italiaans, Duits, allen door hemzelf gezongen) overeind blijft. Maar laten we hier een lans breken voor een ‘vergeten’ liedje van Aznavour, ondergesneeuwd door zijn andere successen: Toi et Moi. Een beeldschone lofzang op de liefde, die het ‘wij tegen de rest van de wereld’-gevoel direct oproept. De finale van het nummer (‘Houd van me, bedrijf de liefde met me en praat tegen me tot de vroege ochtend’), levert geheid kippenvel op. Ook nog het vermelden waard: ‘Non, je n’ai rien oublié‘. Of ‘For me, formidable‘. Aznavour, hij de enige nog levende legende uit dit rijtje… hoe Piaf nooit verliefd op hem heeft kunnen worden is ons een godsraadsel.
https://www.youtube.com/watch?v=HyDZgu5ZtNo
3. Serge Gainsbourg – La Javanaise
Als je het gehijg van Jane Birkin in ‘Je t’aime, moi non plus‘ zat bent (als je dat nummer al een liefdeslied zou willen noemen) en je ook weinig voelt voor het gesnik in het minder hitsige, maar meer zielroerende ‘Je suis venu te dire que je m’en vais‘, luister dan naar La Javanaise. Oké, oké, ook in dit nummer weet Serge de liefdesduur te reduceren naar dat van één liedje, maar ook liefde die maar tweeënhalve minuut duurt, is liefde! Serge klinkt zacht, bemoedigend, warm en sensueel, terwijl hij ons tijdens een dans in ons oor fluistert dat de liefde nooit duurt en zij gedoemd is om aan het eind van het lied te sterven. Zijn woordenspel (probeer de v’s in het nummer maar eens te tellen) is ronduit geniaal. Hij schreef het lied aanvankelijk voor Juliette Gréco, maar wij krijgen vooral weke knieën van Gainsbourg’s eigen versie.
4. Jacques Brel – Chanson des vieux amants
Wie kent ‘Ne me quitte pas‘ niet? Zwaarmoedig, nederig, mistroostig en radeloos. Het laatste wat je op Valentijnsdag wilt horen is de laatste adem van een liefdesrelatie. Brel schreef tientallen bloedmooie chansons over liefde, maar wat ons betreft spant Chanson des vieux amants de kroon. Twee oude geliefden kijken terug op hun leven samen, bijna verbaasd dat deze de tand des tijds heeft doorstaan. Ze hebben elkaar in al die jaren hartstochtelijk liefgehad, hartgrondig gehaat, gebroken en gesteund. Hij pakte vaak zijn koffers, zij had zo nu en dan een ander, maar toch kwamen ze toch altijd weer bij elkaar. Jacques Brel was nog maar 38 toen hij het nummer schreef, en hoewel hij de pensioengerechtigde leeftijd zelf niet haalde, zullen ongetwijfeld veel minnaars troost vinden in zijn muzikale meesterwerk.
5. Serge Reggiani – Et Puis
De grote chansonliefhebbers zullen zich nu afvragen waarom we niet op mijn minst Leo Ferré of George Brassens in deze top 5 hebben opgenomen en uitgerekend Serge Reggiani wel. Dat zit zo. Dit nummer. Luister het. Dit chanson, waar sporen van Brel in zitten, waar Charles Aznavour jaloers op zou kunnen zijn en welke Piaf ongetwijfeld in haar repertoire op zou hebben willen nemen (alleen Gainsbourg zou zijn ogen ten hemel hebben gericht om de zoveelste uitgesproken liefdesverklaring aan één persoon), heeft het allemaal. Serge was al halverwege de veertig toen zijn muziekcarrière in 1965 een vlucht nam, maar hij doet in kwaliteit absoluut niet onder voor de grootheden van het chanson in de afgelopen zeven decennia!
Heb je een chanson d’amour die je ons niet wilt onthouden? Laat het ons weten!
Fijne Valentijnsdag!