Column van Tess: Chanson’s not dead, nog lange niet, nog lange niet…
Het idee om een platform op te starten in het kader van Franstalige muziek, pendelde al maanden heen en weer tussen mijn hersenkwabben en hartkamers. Waarom ik het niet deed? Er waren ietwat teveel bezwaren: gebrek aan tijd, gesprek aan expertise, gebrek aan medestanders (in mijn omgeving in ieder geval) en gebrek aan interessante onderwerpen. Want wat gebeurt er anno 2014 nog helemaal op het gebied van Franse muziek in Nederland? Niet veel… toch? Toch?
Hoezo, ‘het chanson is stervende?’
Geloof me, ik hoor het vaak genoeg. ‘Franse muziek heeft zijn hoogtijdagen gehad’, ‘jongeren interesseren zich alleen maar voor elektronische muziek’ en ‘niemand spreekt toch nog Frans tegenwoordig’: wat een onzin allemaal. Natuurlijk is er veel veranderd sinds de jaren ’60 en ’70, toen een fikse massa nog luidkeels meezong over vrouwen als Nathalie, Aline, Belinda en Marieke, Françoise Hardy niet wist hoe ze afscheid moest nemen van haar liefde, Jane Birkin aan één stuk door klaar kwam en kinderen de gang van zaken in de wereld beklaagden in Non, rien n’a changé. We zijn inderdaad tientallen jaren verder. Maar dat we de muziek opeens niet overal meer horen, betekent niet dat deze stervende is. Je moet alleen wat beter zoeken in deze vierentwintig uur per dag draaiende informatiemaatschappij, waarin het lastig is om door de bomen het bos nog een beetje te kunnen zien. Op een zeker moment moet ik het allemaal positief ingezien hebben. Ik bedacht een naam, schreef mijn plannen op, kocht de url en vertelde Jan en Alleman over Het Chanson Offensief. Zo. ‘Nu, kun je niet meer terug’, moet ik mijn pessimistische ik toegefluisterd hebben. Op 18 mei ging de site online.
Lang leve de hulptroepen!
Ik kreeg hulp uit allerlei hoeken, van verschillende kranten tot websites als 3voor12. Bart van Loo sprak op zijn weblog lovend over het initiatief. Ik raakte in contact met Guuzbourg, de man achter weblog Filles Sourires, Frances Gramende van La French Music/Het Concours de la Chanson en vele fans, die mij inspireerden met het vertellen van verhalen, feitjes doorgaven en ideeën opgooiden. Met bewondering luisterde ik naar hen die zoveel wisten van de geschiedenis én het heden van Franstalige muziek. Er was blijkbaar nog zoveel te ontdekken!
Goed verstopte chansongeheimen
De mailbox vulde zich met tips, aanbevelingen en ideeën en zo interviewden we in de eerste weken Thomas Dutronc, spraken we met jongeren over hun kennis van het Franse chanson, bezochten we het concert van Vanessa Paradis en doken we met de maandlijstjes in de Franse muziek van nu. Hoe haalde ik het ooit in mijn botte hoofd dat er niet genoeg over het Franse lied te vertellen zou zijn? Ik ontdekte een wereld waar ik het bestaan niet eens vanaf wist en welke ik nooit had gekend als ik er niet expliciet op gewezen was. Zo werd ik uitgenodigd voor ‘chansoncolleges’ op middelbare scholen en ‘chansonbesprekingen’ in buurtcentra. Een zekere avond werd ik gevraagd om een ‘Bistrot Chansons’ inclusief uitgebreid diner bij te wonen in Amsterdam. Een ‘geheime’ locatie (wie goed googelt, zal vinden), met een select gezelschap, louter bestaand uit chansonliefhebbers. Niet alleen was het eten verrukkelijk en de muziek fantastisch; ook voelde ik mij als Gil in Woody Allen’s Midnight in Paris: alsof ik terug in de tijd was gestuurd. En dit was nog maar het topje van de ijsberg…
Het piepjong chanson
Naast mijn dagelijkse dates met de Google zoekmachine, werd ik door anderen gewezen op Nederlands én Vlaams talent als Mathieu & Guillaume en Pierre et les Optimistes: allemaal jonge honden! 
Een trotse vader stuurde een video van zijn 17-jarige dochter, Jet Stam, die óók een groot liefhebber van Franse muziek is én zingt (Une Belle Histoire bijvoorbeeld). Afgelopen week ging Mannekijn’s Oukje den Hollander (26 jaar en tevens finaliste van het Concours de la Chansons 2014) viraal met een video van La Chanson Des Vieux Amants op Amsterdam Centraal. Stromae verovert de wereld. We horen Vanessa Paradis in commercials, Poum in discotheken en de ene na de andere artiest tourt door het land met odes aan grootheden als Brel.
De ideale expert op het gebied van Franstalige muziek
Wie, oh wie, durft er nu nog te zeggen dat er niets gebeurt op het gebied van Franstalige muziek? Laat staan dat het chanson met één been in het graf staat? Ik ga in ieder geval door met mijn missie: een ontdekkingsplaats creëren voor zowel het nieuwe als het oude chanson. De content is er, evenals de belangstelling (jij leest dit immers… misschien like of deel je het zelfs!) en alle kennis samen vormt de ideale expertise.
En het gebrek aan tijd? Ach, ik ben nooit een langslaper geweest…
– Tess