De liedjes van augustus 2014: mysterie, retro en romantiek
Volop zomer deze maand. De retrosound is terug, de romantiek viert hoogtij en de Parijse clubs hebben genoeg partyvoer. Het Chanson Offensief licht de vijf mooiste liedjes van augustus uit. En de rest.
Monogrenade – Métropolis
Monogrenade klinkt in Métropolis, de eerste single van het album Composite (al sinds februari verkrijgbaar in Canada, maar pas vanaf 1 september in Frankrijk), donkerder en bedrukter dan we van de Canadese band gewend zijn. De hese stem van Jean-Michel Pigeon, de zwevende, elektronische elementen en de futuristische videoclip, maken van het nummer een mysterieus, maar beeldschoon plaatje. Zo’n band die liefde op het eerste gehoor kan veroorzaken. Monogrenade komt in november naar Frankrijk voor een tourtje.
Salomé Leclerc – Arlon
Als Salomé Leclerc een nummer wil beginnen met een bekant anderhalve minuut durend instrumentaal intro, dan doet ze dat gewoon. Ze komt er makkelijk mee weg, deze Canadese artieste, waarvan je als kind zou willen dat het je oppas was, die dan je allereerste geheime liefde zou worden. 23 september komt haar tweede plaat 27 fois l’aurore uit, waarvan Arlon de eerste single is: subtiele beats en synthesizers, een rauw gitaartje en een unieke, mysterieuze stem met een natuurlijke snik. De verwachtingen zijn hooggespannen!
Flo Malley – Ailleurs
Flo Malley was werkloos voordat hij meedeed aan de Franse versie van The Voice, nu zo’n drie jaar geleden. Tijdens zijn auditie zong hij Casser la voix van Patrick Bruel, inclusief Aerosmith’s Steven Tyler-schreeuw, waardoor heel Frankrijk meteen rechtop zat. Sindsdien gaat het lekker met Malley, want hij stond onder andere in twee musicals. Ailleurs is het voorproefje van zijn album en dat smaakt naar nazomer. Overduidelijk beïnvloed door de reggaesound van Bob Marley en de stagepresence van James Brown en gezegend met een lekker rafelig stemgeluid, dat meteen een sfeer neer weet te zetten die geen tekstuele uitleg nodig heeft… Mogen we hem niet even lenen, Frankrijk?
Dany Brillant – Donne-moi
Romantiek spat uit je speakers in ‘Donne-moi’ van Dany Brillant. Tegenwoordig mag het er allemaal niet meer te dik bovenop liggen, lijkt het, en misschien is dat wel een van de redenen dat het Franse chanson in Nederland en België zo aan populariteit heeft moeten inleveren. Daarin wordt immers regelmatig openlijk de eeuwige liefde verklaart. Wie met open vizier (en oren) naar deze slow luistert, hoort absoluut een moderne Aznavour, inclusief timbre en georkestreerde productie. De videoclip is ons eigenlijk een kilootje teveel kleffe hap, maar dat zien we graag door de vingers. In oktober komt Brillant met zijn plaat Le dernier romantique en tourt hij door heel Frankrijk.
Brigitte – A bouche que veux-tu
Nog meer retro, nog meer romantiek. ‘Dreamgirls’ Aurelie en Sylvie, oftewel: Brigitte (ja, uiteraard vernoemd naar Bardot), verkregen bekendheid toen ze in 2010 een nummer van het té foute en ietwat grove NTM coverden. Ma Benz werd zowaar een (sensuele) hit en heeft vandaag de dag meer Youtube-views dan het origineel. Een nieuw album van deze ladies staat gepland voor november en A bouche que veux-tu is de eerste teaser. En wat voor een! Stijlvolle, elegante loungepop met harmonieuze stemmen, gestijlde haren, glitterjurkjes en discobollen.
Maar er was meer…
Ook het luisteren waard:
– Adrien Gallo, frontzanger van BB Brunes, maakt niet alleen lekkere Franstalige indierock/postpunk, maar had blijkbaar ook een onstilbare honger naar een soloproject in eighties-stijl. Monokini is de eerste single van album Gemini. Klinkt als Rubik’s kubussen, beenwarmers en Toppop.
– In Nederland is het een tienertrend, liedjes in half Nederlands en half Engels uitbrengen. Het Engels gaat de Fransen ook steeds beter af, dus ook Corson waagt het erop met Loud. Coupletjes in het Frans, refreintjes in gemiddelde clubkraker/dancetrack-Engels.
– We hadden haar eerder al genoemd in de juni-post, maar de officiële video van Entendez-vous is zó het bekijken waard. Betoverende feeënzang van Cécile Corbel.
– Het is nog maar een korte impressie van zijn single Andalouse die binnenkort uitkomt, maar Kendji Girac introduceert de luisteraar alvast met wat komen gaat. Doorspekt met Zuid-Europese en Noord-Afrikaanse invloeden. De betere post-zomervakantieliedjes.
Leuk geprobeerd:
– Soprano krijgt de menigte met Cosmo wel aan het dansen. ADHD-nummer Ibiza-style. De slechtere post-zomervakantieliedjes.
– Hiphop en rap, het blijft een van de meest dominante muziekstijlen in de hedendaagse Franse popmuziek. Poto NA dropt met Milano een aardig staaltje gangstarap. Omringt door zijn onverschillige vrienden, rapt hij over … ja, waar heeft hij het eigenlijk over?