De Stromae-generatie spreekt
In de jaren zeventig domineerde Franse muziek de Nederlandse en Vlaamse hitlijsten. Ouders en grootouders springen nog net niet op de tafels bij het horen Les Poppy’s, Johnny Hallyday of France Gall, terwijl de jongere generatie het vooral bij Stromae’s Alors On Dance en Papaoutai lijkt te houden. We zouden een snelle conclusie kunnen trekken: Franstalige muziek is een vergeten genre bij de huidige jeugd. Maar is dat ook zo? We togen op een zonnige dag naar Grote Markt in Den Haag om daar de ‘Stromae-generatie’ aan de tand te voelen. Waar denken ze aan bij het horen van ‘het Franse lied’? Wat kennen ze? Wat vinden ze ervan? Wat blijkt? Het oude chanson is alles behalve vergeten…
Natousch (22)
“Frans is de mooiste taal die er bestaat, maar ik ken eigenlijk maar weinig Franstalige artiesten. Ik spreek ook geen woord Frans, hoewel mijn allereerste cijfer voor Frans wel een 9 was. Was ik blij mee, joh! De eerste Franse artieste die in mij opkomt is Brigitte Bardot op ‘Je t’aime, moi non plus’. Verder ken ik uiteraard Jacques Brel, maar dat lijkt me niet meer dan logisch. ‘Ne me quitte pas’ kwam in het televisieprogramma So You Think You Can Dance wel honderd keer langs. En dan is er nu Stromae. Liedjes als ‘Papaoutai’ zijn super catchy en upbeat, terwijl er een heel trieste boodschap achter zit. Iedereen staat lekker te dansen, terwijl de ik-persoon zich ondertussen afvraagt waar zijn vader uithangt.”
Ineke (25)
“Ik ken redelijk veel Franse artiesten. Mijn leraar Frans op de middelbare school had een bijzondere manier van onderwijzen: hij maakte zijn lessen uitdagend door middel van muziek. Sindsdien ben ik om. Mijn smaak is heel breed. Ik luister met plezier naar Piaf en Brel, maar kan ook genieten van nieuwe Franse muziek: Ibrahim Maalouf, Jean Louis Murat en mijn favoriet: Zaz.”
Martyn (28)
“Tja… ‘La Bohème’. ‘Ne Me Quitte Pas’. ‘Nathalie’. Die ken ik allemaal wel, al zou ik van laatstgenoemde de zanger niet weten. Ik heb een Canadese vader en die zong die nummers altijd in fragmenten, omdat hij de rest van de tekst waarschijnlijk ook niet kende. Zelf ken ik weinig Franstalige muziek van nu, maar ik ben wel al drie jaar op rij naar het Festival International de Jazz de Montréal geweest. Daar zijn ook avonden waarop de programmering geheel Franstalige artiesten bevat. Daar heb ik heel veel goeds gehoord.’
Jonathan (27)
“Ik studeer European Studies en zo’n beetje mijn hele familie doceert Frans, dus ook ik kan mij in die taal prima redden. Ik ken heel wat artiesten, maar ik heb één favoriet: de man van de ‘hijgmeisjesmuziek’: Serge Gainsbourg. La Ballade de Melody Nelson is een van mijn favorieten. Mijn interesse in Gainsbourg werd gewekt na het zien van de film ‘Gainsbourg, vie héroïque’ over het leven van de artiest: wát een goede film.”
Bente (24) en Elke (26)
We kennen een heleboel Franse muziek, maar zijn heel slecht in namen. Edith Piaf en Jacques Brel kennen we uiteraard wel! Vorig jaar zomer zat Bente op een terras in Frankrijk, waar een vrouw ontzettend mooie liedjes stond te zingen. Na haar terugkomst is ze een beetje in die chansonsfeer blijven hangen, luisterde ze alleen nog maar naar die muziek. De taal is prachtig, maar je hoeft lang niet alles te kunnen verstaan om de muziek te begrijpen. Franstalige muziek VOEL je.”
Luciano (23, broer van Jerrelt)
“Ik ken eigenlijk helemaal geen Franse muziek. Mijn broer laat me wel eens wat Franstalige rap horen en dat vind ik te gek. Maar nee, grote artiesten ken ik niet.” We laten hem Jacques Brel horen. “Is dit echt heel bekend? Ik ken het écht niet!” We zetten ‘Non, je ne regrette rien’ op. “Ja… dit komt mij geloof ik wel bekend voor… Frans is een mooie taal. Als een nummer goed in elkaar zit, je aanspreekt en een gevoel losmaakt, dan speelt het geen rol of de je taal wel of niet spreekt.”
Jerrelt (32, broer van Luciano)
“Je hebt eigenlijk net de verkeerde broer te pakken: onze andere broer kent best veel Franstalige muziek. Via hem horen wij dan ook wel eens wat. Er zijn volgens mij veel manieren om de populariteit van Franstalige muziek te vergroten: door het te combineren met Nederlands of Engels bijvoorbeeld. Wellicht door (bekende) Nederlandse of Franse poëzie erbij te betrekken. Daar zou je hele workshops mee kunnen vullen! Mijn favoriete liedje? Dat liedje van die Disneyfilm over die kok. Zelf ben ik ook kok en ik kon me wel identificeren met die rat, haha.”
Margreet (24)
“Zelf ken ik niet veel, maar een vriendinnetje enthousiasmeert me altijd met haar liefde voor Franstalige muziek. Ik spreek een ‘petit peu’ Frans, maar wat ik geleerd heb op school is allang weer weggezakt en het is nu echt bagger. Ik luister graag naar de soundtrack van de film Amélie, maar ik ben ook bekend met de grote artiesten zoals Liesbeth List, die echt een brug heeft geslagen tussen Franse en Nederlandse muziek. ‘Retromuziek’ wint volgens mij wel aan populariteit nu. Muziek van vroeger heeft meer sfeer, meer soul en vooral Franstalige muziek lijkt meer bezieling te hebben. Je hoeft de taal écht niet vloeiend te spreken om dat te kunnen voelen!”
Hebben we daar toch maar even een paar gratis tips te pakken gekregen om de aandacht voor Franse muziek te vergroten:
– meer Franstalige muziek in films en games;
– meer combinatie NL-FR of EN-FR;
– workshops met aandacht voor Franstalige muziek en poëzie;
– chansonliefhebbende ouders, vrienden, maar vooral leraren Frans: zet de speakers op tien en enthousiasmeer!