Eddy et les Vedettes presenteren opzwepende ‘Chansons Fatales’ in volle Roma
Na enkele veelbelovende try-outs, was het vrijdag 22 september eindelijk zover voor Eddy et les Vedettes. Hun nieuwe plaat ‘Chansons Fatales’ en gelijknamige theatertour werden voorgesteld in een goedgevulde Roma in Borgerhout. Een korte impressie van een heerlijke avond.
door Marlien Buyens
Intieme gezelligheid in De Roma
Wie De Roma kent, weet dat deze zaal de grandeur heeft van een Parijs’ theater en een grote nostalgische kracht uitstraalt. De ideale locatie dus voor een reis doorheen de geschiedenis van de femmes fatales van het Franse chanson. Voor de gelegenheid werden niet alleen stoelen, maar ook tafeltjes aangesleept en kon het publiek bij kaarslicht en een glaasje genieten van de intiem innemende chansons als Je t’ai dans la peau (Edith Piaf) en Le cinéma (Claude Nougaro) die werden afgewisseld met enthousiast gebrachte chansonklassiekers Que je t’aime (Johnny Hallyday) en Poupée de cire, poupée de son (France Gall).
Eddy et les Vedettes heruitgevonden
Dat Frank Mercelis een podiumbeest is, bewees hij tijdens de première van Chansons Fatales nog maar eens. Samen met zijn bijna volledig ‘heruitgevonden’ Vedettes wist hij zoveel energie op te wekken dat een kerncentrale plots helemaal overbodig werd. De driekoppige blazerssectie maakte het plaatje helemaal af en zorgde voor een extra zwoel sfeertje. Bij Trenets Boum ging ook mijn hart veel sneller slaan en bij Aznavours Emmenez-moi hoopte ik stilletjes meegenomen te worden naar de andere kant van de wereld.
Ik werd helemaal van mijn sokken geblazen bij de eigenzinnige versie van Dominique (Soeur Sourire), een sterk staaltje muzikale verwennerij. Iets minder enthousiast werd ik van Deshabillez-moi (Juliette Gréco), dat nogal schreeuwerig werd gebracht.
Pendelen tussen cruiseschip en Music Hall
We mochten dan wel in die mooie Roma vertoeven, toch kreeg ik als toeschouwer soms de indruk mezelf op een cruiseschip te bevinden ergens aan de Côte d’Azur. Was het dankzij het opzwepende Saint-Tropez (Brigitte Bardot) en het zonnige Le Sud (Nino Ferrer) of dankzij Frank Mercelis zelf die, strak in het pak, wat weg had van een Franse kapitein? Eén ding was zeker, ik kreeg instant zin in een vakantie naar het Zuiden.
Of in een citytripje naar Parijs… Dankzij Sous le Ciel de Paris (Yves Montand), Marcia Baila (Les Rita Mitsouko) en Pourquoi tu vis (Jeanette, met backing vocals van ‘onze’ Tess) werd de Roma een Parijse Music Hall met allure. Even kreeg het publiek zelfs de indruk dat Brel zelf op het podium stond. Mathilde werd vol overgave gebracht en alweer krachtig ondersteund door de stuk voor stuk talentvolle Vedettes.
Verrassend einde, of toch niet?
Na een weergaloze Les filles du bord de mer (Adamo), was het tijd voor twee denderende bisnummers. Starten deed de band met een cover van de grote Ramses Shaffy. Laat me klonk niet loepzuiver uit de mond van Frank Mercelis maar gelukkig maakte hij het helemaal goed met de Franse versie Ma dernière volonté van Reggiani. Met de knaller Alexandrie Alexandra (Claude François) werd ten slotte heel de Roma rechtgetrokken en aan het dansen gezet. Prachtafsluiter van een geweldige avond!
Ook zin gekregen in een concert van Eddy et les vedettes? Check hier de data.