Het chanson van Nico Knapper: Avec Le Temps
‘Dé Nico Knapper?’, vroeg mijn moeder toen ik haar eenmaal thuis gekomen vertelde naar wiens ‘Bistro Chansons’ ik die avond was geweest. Zij kende hem vooral van zijn samenwerkingen met Wim Sonneveld, Toon Hermans en Herman van Veen en zijn werk achter de schermen bij onder andere ‘Zeg ‘ns Aa’ en ‘Medisch Centrum West’. Ik ken hem als begenadigd chansonnier. Nico Knapper verhuisde in de jaren vijftig naar Parijs waar hij op de planken stond met onder andere Jacques Brel, Barbara en Jean Ferrat. Zijn connectie met het chanson is onmiskenbaar en daarom legden wij hem de vraag voor: ‘welk chanson heeft een speciale betekenis voor u?’
Waar en wanneer is uw liefde voor het chanson ontstaan?
Op het gymnasium luisterden we exclusief naar jazz en Franse chansons. De toenmalige populaire deuntjes kwamen er bij ons niet in. Liedjes die regelmatig passeerden kwamen van Yves Montand (Une demoiselle sur une balancoire), Juliette Gréco (Je suis comme je suis, Les feuilles mortes), Edith Piaf (Je hais les dimanches, Mon legionnaire), Mouloudji (Un jour tu verras, Le myosois et puis la rose). Maar dus ook veel Louis Armstrong, Ella Fitzgerald, Doris Day en later Gerry Mulligan, Stan Getz en Charly Parker.
Welk chanson heeft een bijzondere betekenis voor u?
Avec le temps van Leo Ferré.
Waarom juist dit chanson?
Het is van tekst en melodie een meesterwerk. Bij het eerste aanhoren heeft het me diep ontroerd. De laatste zin: ‘Avec le temps on n’aime plus’ duidt op een heel pessimistische conclusie, maar de hele tekst ademt een groot romantisch gevoel. Uit de melodie en de interpretatie blijkt juist een overrompelend verdriet, dat van de laatste zin alleen maar een kreet maakt die vraagt om nog meer en wéér liefde.
Er is nog een tweede chanson dat veel voor me betekent: Il pleut sur Nantes. Ik heb Barbara goed gekend en heb met haar opgetreden in cabarets in Parijs: le Tire Bouchon op Montmartre en L’Ecluse op de Rive Gauche. Een paar keer heb ik haar meegenomen naar Nederland voor televisie-uitzendingen . Ik wist dat het lied haar eigen verhaal was over haar vader, waarmee ze een moeizame verhouding had vanwege gebeurtenissen in haar jeugd. De prachtige beschrijving van haar bezoek onder de regen in Nantes, het laatste couplet met de modulatie, een halve toon lager met de gestreken bas, geeft me telkens weer kippenvel van ontroering.
Nico…
Neemt mee op vakantie:
Nationale Sept van Charles Trenet. Hoewel ook ik tegenwoordig de Autoroute du Soleil neem heb ik zulke goede herinneringen aan die Nationale Sept waar je je direct al met vakantie voelde zodra je erop zat. En dat ondanks de ‘embouteillages’ die later ontstonden doordat er teveel auto’s kwamen.
Wil nooit meer horen:
Alles van Johnny Hallyday. Hij is de koning van de Franse rock ’n roll en bovendien een theaterbeest die zijn succes dan ook ruimschoots verdient, maar voor een buitenlander niet te pruimen met zijn Franse interpretaties van Engelstalige ‘originals’ en zijn cowboy image.
Zingt luidkeels mee:
Ongeveer elk chanson uit de jaren ’50/’60, omdat ik er meer dan honderd uit mijn hoofd ken sinds ik weer Franse zanger ben geworden.
Op zondag 14 december treedt Nico op voor het publiek in Theater Ludens in Voorburg met zijn eigen programma ‘Souvenirs souvenirs’. Entree is €12,50 en de voorstelling start om 14:30 uur. Klik hier voor meer informatie.
Klaarblijkelijk is de heer Knapper een beetje blijven hangen in de jaren 60 en 70 als het om Johnny Hallyday gaat. De dagen dat Johnny Engelstalige ‘originals’ in het Frans opneemt zijn reeds lang vervlogen.