Het verhaal achter Les yeux de ma mère

Misschien heb je jezelf ook al eens afgevraagd welke de meest bezongen onderwerpen aller tijden zijn. Ik schat dat ‘de liefde’ waarschijnlijk bovenaan de top 3 zal staan. De eeuwige liefde, de onbeantwoorde liefde, de verloren liefde, de kalverliefde… of de liefde tussen moeder en kind. Wat is er immers mooier dan de liefde te bezingen voor de vrouw die jou het leven gaf? Meestal hebben ‘moederliedjes’ dan ook een zeemzoet pastelkleurig kantje. Tenzij je Arno heet en je moeder een groot rock-‘n-roll-gehalte had, dan mag het nummer wel wat steviger zijn.

Door Marlien Buyens

Arno, een charmante rocker met een fragiel en een flamboyant kantje

Arno Hintjens wordt geboren in Oostende en groeit op in een warm gezin. Hij wordt niet gedoopt, wat in die tijd heel ongewoon is.  Als kind wordt hij gepest omdat hij anders is en door het leven moet gaan met een spraakgebrek. Het is zijn moeder die hem echter overeind houdt door geregeld te herhalen dat hij zichzelf moet blijven. “Een ander willen zijn, dat vraagt werk!”

De moeder van Arno is zelf ook geen alledaagse verschijning. Ze is een bijzondere vrouw, die lak heeft aan het conformisme en vrolijk haar eigen weg gaat. Ze heeft ballen aan haar lijf, ze staat aan het hoofd van het huishouden. In de jaren 60 valt ze vooral op met haar gekortwiekte haren à la Zizi Jeanmare en haar torenhoge naaldhakken.

Wanneer Arno vierentwintig is, slaat het noodlot echter toe in het gezin. Zijn moeder die zo sterk en onverwoestbaar leek, wordt getroffen door kanker en sterft. Een gebeurtenis die het leven van Arno verder zal tekenen.

Les yeux de ma mère

Als ode aan de speciale vrouw die zijn moeder was, schrijft hij voor haar een lied. Geen zoetgevooisd chanson, maar een lied met ballen dat zijn moeder en de lichtjes in haar ogen perfect beschrijft.

Hij begint de eerste strofe met te zeggen dat ze ‘iets heeft’, iets speciaals. Ze is een tikkeltje gevaarlijk en uitdagend en soms is ze ook gewoon een leuterkous.  Als ze met haar ogen zou kunnen schieten, zouden er waarschijnlijk doden vallen. Maar toch houdt hij ongelooflijk veel van haar. Van haar strelende handen en zelfs van haar okselgeur.

Ma mère elle a quelque chose
Quelque chose dangereuse
Quelque chose d’une allumeuse
Quelque chose d’une emmerdeuse
Elle a des yeux que tuent
Mais j’aime ses mains sur mon corps
J’aime l’odeur au-dessous de ses bras

Een zetpil in Griekenland

Iedereen die dit lied al eens wat aandachtiger heeft beluisterd, heeft ook opgemerkt dat in het derde couplet een wel heel bijzondere uitspraak wordt gedaan.

Mais quand je suis malade
Elle est la reine du suppositoire

De ‘koningin van de zetpil’ verwijst in de eerste plaats niet naar zijn eigen moeder. Het zinnetje is de kiem van Les Yeux de ma mère en borrelt bij Arno op tijdens een vakantie met zijn zoon in Griekenland. Wanneer Arno het kind een zetpil moet geven omdat hij zich niet goed voelt, wil dit niet goed lukken. Zijn zoon geeft dan ook toe dat alleen zijn mama weet hoe dat moet. Deze uitspraak doet Arno aan zijn eigen moeder terugdenken. In ongeveer twintig minuten, schrijft hij een lied dat de muziekgeschiedenis ingaat en dat door Arno nog steeds met veel flair wordt gebracht.

Het nieuwe album van Arno, Santeboutique, is nu hier verkrijgbaar: backl.ink/arnosanteboutique

Comments

comments