Het verhaal achter Papaoutai van Stromae
‘J’essaie de ne rien prendre au sérieux, même les moments les plus durs, et j’essaie d’en rire. Et donc pourquoi pas chanter de ses problèmes, pourquoi pas danser dessus?!’
‘Ik probeer niets te serieus te nemen, zelfs niet de moeilijkste momenten, en ik probeer er zelfs om te lachen. En waarom dan niet zingen over problemen, waarom er niet bij dansen?!’
– Stromae
Door Marlien Buyens
In 2009 werd hij plots immens populair dankzij zijn hit Alors on danse. Zowat in de helft van Europa stond het nummer wekenlang op nummer 1 in de hitlijsten. Sindsdien lijkt alles wat de sympathieke Paul Van Haver – of Stromae- aanraakt in goud te veranderen. Zijn artiestennaam is het ‘verlan’ voor ‘Maestro’. Door de keuze van een naam in de Frans achterbuurtenjongerentaal, wilde hij zich aanvankelijk eerder profileren als underdog. Toch sprak hij al gauw het grote publiek aan door de verhalende kracht van het Franse chanson te combineren met toegankelijke, dansbare beats.
Stromae werd geboren in 1985 in Etterbeek (Brussel) als één van de vijf kinderen van een Rwandese vader en een Belgische moeder. Op zijn elfde raakte hij geïnteresseerd in muziek en koos hij voor een opleiding aan de muziekacademie van Jette. Net zoals ieder ander kind moet de jonge Stromae op dat moment zijn eerste muzikale stappen graag hebben gedeeld met trotse ouders. Helaas was dat voor hem onmogelijk. Zijn vader werd immers tijdens de Rwandese genocide in 1994 vermoord. Een grote klap in het leven van zo’n jonge gast, of toch niet? Stromae vertelde hierover later dat de dood van zijn vader gemakkelijker te accepteren was dan het feit dat hij er nooit voor hem was. Zijn kinderjaren bracht Stromae grotendeels alleen bij zijn moeder door, nadat zijn vader het gezin in de steek liet om terug in Rwanda te gaan wonen. Hij erkende zijn kinderen niet. Na een hele tijd niets meer te hebben gehoord van hem, vernam het gebroken gezin dat vader werd vermoord.
De moeilijke kinderjaren en de afwezigheid van een vaderfiguur vormen de inspiratie voor Stromae’s nummer Papaoutai. Je moet niet veel Frans begrijpen om door te hebben dat de titel van dit nummer een gepimpte versie is van de vraag: “Papa où est-tu?”. Een vraag die Stromae in zijn jonge leven wel heel vaak moet hebben gesteld. De antwoorden die volgen op deze vraag zijn ook ongetwijfeld die van een radeloze moeder.
Maman dit que lorsqu’on cherche bien Mama zegt dat wanneer je goed zoekt
On finit toujours par trouver Je altijd zult vinden
Elle dit qu’il n’est jamais très loin Ze zegt dat hij nooit ver weg is
Qu’il part souvent travailler Dat hij vaak gaat werken
Mama dit “travailler, c’est bien” Mama zegt “werken is goed”
Bien mieux qu’être mal accompagné Beter dan slecht gezelschap te zijn
Bij het nummer Papaoutai hoort een wel heel kleurrijke clip die al honderden miljoenen keren werd bekeken. In het filmpje lijkt Stromae wel een wassen beeld met en erg geforceerde glimlach. Naast hem staat een kind dat net hetzelfde gekleed gaat en dat zich dood lijkt te vervelen van eenzaamheid. De spectaculaire choreografie is van de hand van Marion Motin.
Op 17 oktober 2015 trok Stromae naar Rwanda voor een buitengewoon concert. Een symbolisch moment voor de zanger die eerder een concert moest afzeggen vanwege gezondheidsproblemen. Nadat Papaoutai uit de boxen mocht klinken, sprak Stromae zijn publiek op een integere manier toe en droeg hij nummer op aan zijn vader. Voor de eerste keer in zijn muziekcarrière bedankte hij zijn vader. Merci papa! Merci papa!