On vous présente: Isolde
Isolde Lasoen, of kortweg Isolde, bracht op 20 oktober haar debuutplaat Cartes Postales uit. Hiermee trad ze eindelijk uit de schaduw van talloze Belgische artiesten, waarmee ze jarenlang het podium deelde als talentvolle muzikante. Naar aanleiding van haar theatertour door Vlaanderen, stellen we Isolde aan jullie voor.
Door Marlien Buyens
Een muzikale jeugd
Isolde groeide op in een muzikaal nest. Op vierjarige leeftijd ontpopte ze zich al tot majorette en later als trommelaar bij fanfare Nut en Vermaak, waarin ook de rest van het gezin een instrument bespeelde. Na de middelbare school koos ze resoluut voor een studie jazz aan het Koninklijk Conservatorium van Gent.
Drumster bij DAAN
Isolde werd bekend als de vaste drumster van DAAN, het project van de Belgische singer-songwriter Daniël (Daan) Stuyven. Nadat Daan twee cd’s had uitgebracht, schaarde hij een harem topmuzikanten achter zich, waarvan Isolde Lasoen er één werd. Ze speelde toen nog vooral op de drums en de vibrafoon en verzorgde de backing vocals.
Bij de albums Simple en Le Franc Belge werd Isolde gebombardeerd tot manusje-van-alles. Ze nam niet alleen de zang, drums en vibrafoon tot haar rekenening, maar zelfs de trompet, bassynth en de overige percussie.
Solowerk
Isolde treedt sindsdien meer en meer op de voorgrond, wat leidde tot het project Isolde et Les Bens. Hiermee schoof ze haar liefde voor het Franse chanson ook niet meer onder stoelen of banken. De groep bracht de EP L’inconnu uit, een mix van Franse en Engelse nummers met een groot chansongehalte. De nummers Aluminium Folie en Samba des Diables, gaven ons alvast zin in meer van dat. En gelukkig kwam er meer want Isolde bracht zonet samen met haar ‘Bens’ het album Cartes Postales uit.
Cartes Postales
De titel voor haar debuutplaat ontstond bij toeval, vertelde Isolde in het programma “Van Gils en Gasten” op de Vlaamse televisie. Het was zondagmiddag en ze was aan het schrijven. Toen ze even geen inspiratie had, viel haar oog op een erotisch fotoboek dat al 10 jaar in de kast stond. Isolde ontdekte in het boek dat Franse postkaarten vaak keiharde porno uit de Belle Epoque tonen. Als je vroeger zo’n postkaarten wou, moest je in de winkel om Franse postkaarten vragen. Die werden dan stiekem boven gehaald. Isolde vindt dit tof en mysterieus en bijgevolg ook goed bij de Franse taal passen. Net zoals bijvoorbeeld Gainsbourg het haar al voordeed, stopte ook Isolde dat pikante maar tevens naïeve kantje in haar liedjes. Cartes Postales werd een heel persoonlijke plaat waarin lief, leed en fortuin werden gestopt. Naast Franse chansons bevat de plaat ook enkele Engelse pareltjes.
De 5 favoriete chansons van Isolde
Op 14 april 2016 somde Isolde voor De Morgen haar favoriete Franse chansons op. Wij delen ze graag met jullie.
Michel Fugain – Une Belle Histoire
‘Pure romantiek, één van de mooiste Franse liedjes ooit! Zo’n liedje dat iedereen “ooooooooh” doet zeggen telkens het gedraaid wordt.’
François De Roubaix – Dernier Domicile Connu
‘De Roubaix is één van mijn favoriete Franse filmcomponisten. Hij maakte behoorlijk obscure dingen, zeer eigenzinnig en niet altijd van kitsch gespaard. Maar van sommig werk lig ik echt achterover. Compleet melancholisch, extreem filmisch, massa’s sfeer. Instrumentatie en arrangementen zijn top, en vooral de drumsound is ongelooflijk… “70’s cinéma français à fond”.’
Brigitte Fontaine et Jacques Higelin – Cet Enfant Que Je t’Avais Fait
‘Dit nummer is onwaarschijnlijk mooi. Ik krijg er keer op keer kippenvel van: de sfeer, harmonie en melodie raken me op een gevoelig plekje. Pure Franse melancholie! De breekbare en naïeve stem van Brigitte Fontaine tegenover de warme zware stem van Jacques Higelin… rekt altijd en is vergelijkbaar met Jane/Serge of June Carter/Johnny Cash.’
Michel Polnareff – Dans La Maison Vide
‘Dit nummer is ADHD-pop uit 1969: superrijk gearrangeerd, nerveus, energiek en bombastisch. Een beetje erover, maar op de manier dat ik het stiekem graag heb. Toen ik Daan dit nummer voor de eerste keer liet horen was hij er ook onmiddellijk gek van!’
Serge Gainsbourg – Initials B.B.
‘Deze kan ik niet laten passeren. Het is geschreven door mijn ultieme muzikale held en dan nog opgedragen aan één van de mooiste vrouwen ter wereld, die dan ook één van mijn stijliconen is. Deze song is helemaal perfect, it has it all. Een heerlijk basgeluid, dissonante piano hook, bombast, zwoele stemmen, catchy achtergrondzang en magnifieke blazers en strijkers. Het arrangement is van Jean-Claude Vanier, waar Gainsbourg steeds mee samenwerkte en naar mijn gevoel één van de beste arrangeurs is ooit.
Zin gekregen om Isolde aan het werk te zien? Op haar website vind je alle info over de theatertour terug. Je kan ook nog een kans wagen tickets te winnen voor haar optreden in De Roma op 29 november, via onze Facebookpagina.
Website | Facebook | Twitter | Instagram