Mon Réal – Salmigondis: lichtvoetige, maar intelligente chansonpopliedjes
Fluisterend zingende Franse zangeressen: daarvan zijn er een hoop. Mannelijke varianten? Een stuk minder. Het Vlaamse Mon Réal laat op debuutalbum Salmigondis (2014) echter een behoorlijk staaltje Frans fluisterchanson horen, waarin het lage timbre en de avontuurlijkheid van Gainsbourg, maar ook Da Silva en Mickey3D verstopt zit.
De uit Gent afkomstige Frank de Vos vormt samen met multi-instrumentalist Roeland Vandemoortele het duo Mon Réal. ‘De Franse cinema, steden als Parijs, Berlijn en Stockholm, maar ook Gainsbourg, Hardy en Verlaine, met veel koffie en chocoladevormen meer dan een bron van inspiratie’, aldus de biografie. Debuut Salmigondis, welke vol staat met Franse chansonpop, kwam afgelopen lente uit.
Horen we daar nu een Manu Chao’tje?
Salmigondis start met het nummer L’histoire de l’amour die ons zowel op het gebied van tekst als melodie aan Manu Chao’s Me Gustas Tú doet denken. In het ‘luie’ Jolie crapule duikt plotseling een blazerssectie op die dit nummer spannend maakt. Spookachtige stemmen van bosnimfen (waarschijnlijk de jolies crupules waarover gezongen wordt) voegen zich in het couplet bij de zang. Uit dit dynamische nummer blijkt de rust waarmee deze plaat tot stand gekomen is: van groot naar klein, van veel naar weinig.
Leve de banjo!
Bij het derde nummer op de plaat wordt duidelijk wat een feest van experiment het geweest moet zijn om dit album te maken. Het intro lijkt opgenomen te zijn op de speelplaats van een school, te midden van samenscholende, roddelende meisjes. Saison Berlin wordt voorzien van een eigenwijze banjo, die later nog een aantal keer opduikt. Het is enorm verfrissend dat dit instrument zo’n rol speelt op deze cd en, in de folkrevival van vandaag, met bands als Mumford & Sons en The Lumineers, dus ook tot zijn recht komt in het Franstalige lied.
Een beetje Gainsbourg
In Tour Montparnasse, welke klinkt als een sprookjesachtige western, passeert de hoofdpersoon op zijn vélib uit het fietsenplan van Parijs de Champs Elysées, Place St. Michel, Place d’Italie en Tour Montparnasse. Mon Réal knipoogt naar Jacques Dutronc en legt de banaliteit van Parijs bloot. Want hoe mooi de stad ook is, het blijft een kronkelende mierenhoop van toeristen. De uitvoering van Adamo’s Tombe la neige klinkt sensueel en verleidelijk en directe opvolger Balthazar precies zoals de hoofdpersoon wordt bezongen: in leren jack met onverschillige blik. Salmigondis (Frans voor mengelmoes, ratjetoe of potpourri) voelt aan als Gainsbourg, inclusief woordspelingen, inhoud, onverwachte toevoegingen van vrouwenstemmen en de schijnbare afwezigheid van enige logica.
Het oordeel
Mon Réal heeft een heerlijk en interessant album afgeleverd. Frank de Vos heeft een heel eigen schrijfstijl, die zich kenmerkt door korte zinnen die hij graag laat rijmen. De muziek is volledig in dienst gesteld van de poëzie, waardoor het er soms op lijkt dat er wat lettergrepen missen om de maat écht af te kunnen maken. Is dat een probleem? Welnee, want de nummers zijn alles behalve vergetelijk. Bovendien barst het album van de invloeden en doet daarmee zijn naam eer aan: van Parijse manouche, via Ierse folk tot zelfs Zuid-Amerikaanse getinte geluiden. Toch is Mon Réal een onmiskenbaar Franse chansonpopband. Salmigondis klinkt ontspannen en lichtvoetig, maar bewijst met zowel scherpe als vermakelijke teksten en doordachte arrangementen, dat dit een bijzonder (muzikaal) intelligent album is. Wat een sterk debuut!
Op repeat:
Jolie Crapule. Niet alleen omdat we hierin een nieuwe Gainsbourg horen, maar vooral omdat het nummer zo lekker sleept en toch luchtig klinkt.
De hartenbreker:
Tekstueel is dat zeker Chanson d’Automne, hoewel het nummer zelf een beetje eenzijdig blijft en nergens écht kippenvel weet op te roepen.
Minpuntje:
Het gebrek aan kippenvel dus. Maar als je geen zin hebt in emotioneel gejengel, dan zal dit je vast heel goed uitkomen.
Opmerkelijk:
Adamo himself reageerde op Mon Réal’s versie van Tombe la Neige: ‘J’aime beaucoup la version de Mon Réal et surtout la nonchalance de pomp om à la fin.’ Pas mal!
Meer info? Ga naar www.monrealmusic.com of de Facebookpagina.