Dag van de Franse Taal: 5x Franse ‘schoolchansons’
Hoera, het is vandaag de Dag van de Franse Taal. Scholen in het hele land organiseren op die dag activiteiten die hun leerlingen motiveren en enthousiasmeren voor het vak Frans. Daarbij valt te denken aan filmvoorstellingen, vakoverstijgende projecten over Frankrijk, workshops rond typisch Franse onderwerpen, lezingen van Frankrijkkenners of excursies naar bedrijven en organisaties. In de afgelopen decennis zijn er verschrikkelijk veel Franse liedjes geschreven over school en dan voornamelijk de schaduwkant ervan. Hieronder vijf liedjes, in verschillende genres, uit verscheidene tijden, waar veel scholieren, maar ook leraren, zich waarschijnlijk in kunnen vinden. Natuurlijk met een knipoog, want stiekem weten we allemaal hoe belangrijk school voor ons is.
Black M – Mme Pavoshko
Helaas, zij zijn er ook: leraren die tegen je zeggen dat je het toch niet zult halen, dat je je maar beter kunt richten op andere praktijken dan je dromen om toch nog wat van je leven te maken. Black M veegt in dit nummer de vloer aan met deze loopbaanbegeleiders.
France Gall – Sacre Charlemagne
Het zit France Gall hoog: welke sukkel heeft het idiote idee gehad om scholen uit te vinden? In 1964 heeft ze met dit liedje een wereldhit. ‘Rekenen, aardrijkskunde, Franse lessen: het enige wat we nog doen, is leren.’ Ze beschuldigt Karel de Grote, (Charlemagne) die er volgens de legende inderdaad verantwoordelijk voor zou zijn dat de eerste scholen gesticht werden, van het stelen van haar vrije leven.
Les Fatals Picards – La sécurité de l’emploi
Les Fatals Picards overdrijven flink in hun punkrocknummer, maar veel leraren zullen het ongetwijfeld hier en daar wel eens zijn met de tekst. Aan het onderwijzen komen de docenten amper toe; als de leerlingen het hen al niet onmogelijk maken, dan is het wel het ministerie. En de buurman maar zeggen dat ze niet weten wat écht werken inhoudt…
Soprano – Ils nous connaissent pas
Een iets heftigere boodschap, die niet alleen op de scholen, maar meer op de oudere generatie in het algemeen gericht is. Volgens Soprano praten de volwassenen wel een hoop over zogenaamde grote mensenproblemen, maar gaan ze voorbij aan het echte dilemma: ze kennen hun eigen kinderen, de volgende generatie niet en doen ook niet echt hun best om hen te leren kennen.
Renaud – C’est quand qu’on va où
Een zoon stelt zijn vader rake vragen. Want als hij 500 keer ‘ik mag niet praten in de les’ moet opschrijven, omdat hij een andere leerling hielp, als hij een schooltas zo zwaar als een paard moet tillen met informatie die hij onmogelijk allemaal kan onthouden, waartoe dient school dan? Als hij groot is wil hij gelukkig zijn,een beetje cello kunnen spelen en een mooi handschrift hebben om met zijn rebelse woorden muren tussen mensen omver te kunnen werpen. Hij wil liefhebben. ‘Maar, vertel me papa, als school ons dát niet leert, waartoe dient het dan?’ Een schitterend nummer.
Bedankt voor het lezen!
Weet jij nog meer ‘schoolchansons’? Laat ze hieronder achter!